zeppelin (აკრიანი) თურმუდ ჰაუგენ

იქ მთვარის სინათლე ვერცხლის ძაფებივით ეშვებოდა ძირს. თეკლას სმენას ყრუ მელოდია მიწვდა, ციური მელოდია…
„შენ ხომ ჩემი სახელიც არ იცი.“ „არა, მაგრამ ვიცი, ვინ ხარ.“ „არც ის იცი, ‘ზეპპელინ’ რას ნიშნავს.“ „არა, მაგრამ ვიცი, როგორ მოქმედებს.“
თეკლას ეშინოდა, მის გულს და სუნთქვას ეშინოდა, მაგრამ იქ, გულისცემის მიღმა, სულ უკან, რაღაც უჩუმრად რეკდა: „ზეპპე-ლინ… ზეპპე-ლინ…“.