ქართული

“მე არ ვიცი არაფერი იმაზე ლამაზი, ვიდრე სადმე, ღმით, გაშავებული ფოიერვერკი. ლურჯი და მწვანე სინათლის ბურთები, რომლებიც სიბნელეში ამოდიან და როცა ისინი ყველაზე მაღალ წერტილში ადიან, მოექცევიან, ქმნიან პატარა რკალს. სწორედ მაშინ არიან ყველაზე ლამაზები და როცა უყურებ, გეუფლება სიხარული და ამავდროულად შიში, რომ ეს ყველაფერი ერთ წუთში ხდება ქრება და ბევრად უფრო სასიამოვნოა, რადგან ხანმოკლეა”

სარა მესა თანამედროვე ესპანელი მწერალია, დაიბადა მადრიდში 1976 წელს. მისი ლიტერატურული სტილი ხასიათდება ისეთი თემების ფსიქოლოგიური კვლევით, როგორებიცაა კომუნიკაციის ნაკლებობა, მარტოობა ძალაუფლებასა და მანიპულაციაზე დამყარებული ურთერთობები. სარა მესას რომანების ერთ-ერთი გამორჩეული ასპექტი არის ზნეობრივი ორაზროვნების და ადამიანური ურთიერთობების სირთულეების ძიება. მისი პროზა გამოირჩევა პირდაპირობით, სიზუსტით, ლაკონიურობით. ის თავიდანვე ითრევს მკითხველს დამთრგუნველ გარემოში, …

იასუნარი კავაბატა (1899-1972) პირველი იაპონელი მწერალია, რომელიც ლიტერატურის დარგში ნობელის პრემიით დააჯილდოეს. მან ადრე დაკარგა მშობლები და ბიჭის აღზრდა ბაბუამ ითავა; თუმცა, 15 წლისას ბაბუაც გარდაეცვალა და მოზარდი სრულიად ობლად დარჩა. კრიტიკოსები და ფსიქოლოგები ხშირად აღნიშნავენ, რომ კავაბატას შემოქმედება ამ ობლობისა და მარტოობის ტრავმის დაძლევის მცდელობაა. რომანი „მთის ხმა“ ისეთივე თვითმყოფადია, როგორიც თავად იაპონური კულტურაა, რომლის წვდომასაც მწერალი ემსახურება. რომანის მთავარი პერსონაჟია შინგო ოგატა, სამოც წელს გადაცილებული მამაკაცი, რომელიც ებრძვის ცხოვრების სასრულობას. „მთის ხმა“ უჩვეულოდ მშვიდი, ფაქიზი და „არომატული“ ტექსტია, როგორც შინგოს მიერ საკუთარ ბაღში გასხლული ბუჩქების ნაზი ტკაცუნი, ანაც – ტოტებს შორის ამოსული საკურის ყვავილის სურნელი. ერთმა კრიტიკოსმა რომანს „მშვენიერი სიმშვიდით“ დაწერილი „ბობოქარი წიგნი“ უწოდა.

ძიების დაუცხრომელი ჟინი, ექსპერიმენტატორობა ერთ-ერთი არსებითი ნიშანია ჯანო ჯიქიძის შემოქმედებითი ბუნებისა და სტილური არჩევანისა, ყოველივე ძალდაუტანებლად რომ მოედინება მისი დაუშრეტელი ფანტაზიის წყალობით და მკითხველს ახალ და ახალ სიურპრიზებს უმზადებს, არამარტო გარეგნულად ეფექტურს, არამედ სიღრმისეულსაც, თამაშ-თამაშით რომ აზიარებს ცხოვრებისეულ სიბრძნეებს. “ნაკურთხი ბომბი” კიდევ ერთი ნათელი გამოვლინებაა ჯანო ჯიქიძის მრავალფეროვანი წარმოსახვისა, იუმორით განათებული და შინაგანი სიმძაფრით დამუხტული, ეს ყოველივე ბუნებრივად რომ გადადის ერთიმეორეში და განსაზღვრავს თხრობის დინამიზსმა და ექსპრესიას. ნახატები მხოლოდ ილუსტრაციები არ არის, უშუალო მონაწილეა სიუჟეტისა, მისი განუყრელი ნაწილი და მკითხველის დამკვალიანებელი იმ მჩქეფარე გარემოში, “ნაკურთხი ბომბის” უჩვეულო მხატვრული რეალობა რომ შემოგვთავაზოს.

„პენელოპიადა” უძველესი მითის ახლებურად გააზრებას გვთავაზობს, ვითარებას, როცა საზოგადოებაში ძალაუფლება მამაკაცს ეკუთვნის მარგარეტ ეტვუდის ვერსიაში ოდისევსის ცოლის ამბავი სულ სხვაგვარად წარმოგვიდგება. ეს წიგნი გარდაცვლილი პენელოპეს დღიურია ჰადესიდან. მთავარი გმირი გვიამბობს თავისი ბავშვობის შემდეგ კი ქორწინების ამბავს, აღგვიწერს ლეგენდარულ ოდისევსს არა ჰომეროსის, არამედ თავისი, ქალის თვალით გაცნობილს, როგორ ელოდა ოცი წლის განმავლობაში მეუღლეს. რამდენი რამ გადაიტანა. ეს არის ანტიკური მითოლოგიის პერსონაჟებისა და რეალიების სრულიად სხვაგვარად გააზრება და მკითხველის გადასაწყვეტია, გაიზიარებს თუ არა მას.