მივდიოდი და მთელს სხეულში ეკლები ტრიალებდა და კანქვეშ მსერავდა. რამდენი წელია აქაურობა არ მომინახულებია, გული იმნაირად ამიფართხალდა, როგორც გათხოვებამდე. აქ სხვანაირი სუნი იდგა მუდამ, ბალახის და საკუთარი სახლის. მივაკვლევდი მუხლამდე სათიბს მაღალი ნაბიჯებით და ბალახის თესლი კანჭებზე მედებოდა. ბავშვობაშიც არ მიყვარდა ეს წებოვანი ბალახის წვენი. იქაურობა ნასახლარს ჰგავდა, გული შემეკუმშა. ყველაზე მეტად ახლა მეტკინა დედა და მამა. მათი ფუსფუსი თვალწინ დამიდგა და ხასიათი წამიხდა. მერე, უკითხავად, ცრემლებით ამევსო თვალი.