მეფუტკრის სიკვდილი

პერიოდული რადიოგადაცემების ღრმა, პულსირებადი ხმაური მეზობელ გალაქტიკაში ქმნიდა გაცილებით უფრო ფაქიზი შეგრძნებების უსასრულო სიმრავლეს. მზეების ნაზი ენერგეტიკული ცვლილებები ისე მიდი-მოდიოდა, როგორც ნიავი – ვერხვის ტყეების ფოთლიანში, შორეული რეგიონებიდან კი ისე აღწევდა მომაკვდავ სუპერნოვათა გრავიტაციული ნგრევის ხმა, როგორც ტალღების ყრუ ღამეული დგაფუნი ნავმისადგომზე.
ერთბაშად ვერ ვაცნობიერებ, რა ხდება. შემდეგ უფრო ახლოდან ვათვალიერებ და, სინამდვილეში, არცერთი ფუტკარი არ არის საკუთრივ ფუტკარი, არამედ სრულებით განსხვავებული სახეობა, რომელიღაც უგონიერესი, ტექნიკურად უზომოდ განვითარებული არსება, მოსული სამყაროს უშორესი რეგიონებიდან, რომელიღაც გადაკარგული გალაქტიკიდან.