შამილის ტყვე ქალები

წიგნი პარიზში 1857 წელს გამოიცა და მისი წაკითხვის შემდეგ ალექსანდრე დიუმას სურვილი გაუჩნდა, კავკასია და საქართველო ენახა. ანა დრანსეს „შამილის ტყვე ქალების“ შესახებ დიუმა წერდა, – კავკასიისა და შამილის ამბები ამ წიგნში ისეა აღწერილი, როგორც ეს ქალის დაკვირვებულ თვალს შეეფერებაო. ანა დრანსე ქართველებსაც და ლეკებსაც მამაც, რაინდული ბუნების ხალხად გვიხასიათებს და მათ შორის მომხდარ შეტაკებებს რუსეთის იმპერიის დანაშაულად მიიჩნევს. გარდა იმისა, რომ წიგნი იმდროინდელი კავკასიის ხალხთა ეთნოგრაფიასა და მათ ურთიერთობებსაც ეხება, იგი ცნობილ ისტორიულ პირთა პორტრეტებსაც (შამილის, გრიგოლ ორბელიანის, დავით ჭავჭავაძის, ჯემალ-ედ-დინის და სხვ.) გვაწვდის.