ბუჩაჩი და ზღარბუნია ერთმანეთს კეთილი კაცის ეზოში გადაეყარნენ. ბუჩაჩი ქართული ენის სადარაჯოზე დგას, თან მშვიდობას ქადაგებს. ზღარბუნია, მამის დავალებით, მეზობელი მაჩვებისგან გამყოფ საზღვარს თხრის, თან მაჩვის მშვენიერი ასული მაშოსკენ აპარებს თვალებს. ერთნაირად ღრმავდება მიწაში თხრილი და გულში მაშოს სიყვარული. ურჩი მეზობლების შერიგებას თეთრი ძაღლი ღუნღულია ცდილობს, მაგრამ სულ ტყუილად.