“რადგან პიესაში საქმე გვაქვს ცოცხალ და გარდაცვლილ ადამიანებთან, მნიშვნელოვანია, რომ დიალოგი ამ ორ სუბსტანციას შორის არ შედგეს. თეატრის რეჟისორს არა აქვს საშუალება კომპიუტერული ეფექტებით დაგვაჯეროს, რომ საიქიოში სიცოცხლე არსებობს, მაგრამ ის რაც ვერ შეძლო თანამედროვე ტექნიკამ შესაძლებელია პერსონაჟებს შორის სწრაფი დიალოგის, პაუზის გარეშე დაწყებული ტექსტებისა და ურთიერთგაუგებრობის ხარჯზე. ამით რეჟისორი მეტ დამაჯერებლობას მიაღწევს.ცოცხალი და გარდაცვლილი გმირები ერთმანეთს მიმართავენ, მაგრამ აქ ქაოსის შესაქმნელად სწორი რიტმის დაჭერაა საჭირო.” ავტორი